MICHELANGELO BUONARROTI - ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ Μιχαήλ

MICHELANGELO BUONARROTI - ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ

Μιχαήλ Άγγελος Μπουοναρρότι (1475 1564).
Μεγάλος Ιταλός γλύπτης, ζωγράφος κι αρχιτέκτονας, ο ονομαστότερος Φλωρεντινός καλλιτέχνης της Αναγέννησης. Πολύ νέος μπήκε στο εργαστήριο του Ντομένικο Γκιρλαντάγιο στη Φλωρεντία για να γίνει ζωγράφος. Σύντομα όμως εκδηλώθηκε το ενδιαφέρον του για τη γλυπτική και με την προστασία του Λορέντσο των Μεδίκων, δημιουργεί τα πρώτα του έργα, όπου είναι φανερή η επίδραση της κλασικής αρχαιότητας.
Μετά το θάνατο του Λορέντσο, ο Μιχαήλ Άγγελος φεύγει στη Βενετία κι έπειτα στην Μπολώνια, όπου εργάζεται στη σαρκοφάγο του Αγ. Δομίνικου. Έπειτα από σύντομη παραμονή του στη Ρώμη ξαναγυρίζει στη Φλωρεντία, όπου φιλοτέχνησε το πρώτο του μεγάλο άγαλμα, το Δαβίδ, που προκάλεσε το θαυμασμό όλων των σύγχρονών του κι ανέβασε το κύρος του καλλιτέχνη στους εκκλησιαστικούς και κρατικούς ιθύνοντες της εποχής.
Το 1505, ο πάπας Ιούλιος Β' του ανάθεσε την κατασκευή του τάφου του και το 1508 τη διακόσμηση της οροφής της Καπέλλα Σιξτίνα, ένα δύσκολο έργο, για το οποίο χρειάστηκε να δουλέψει τέσσερα χρόνια. Στο ίδιο παρεκκλήσι, 23 χρόνια αργότερα, ο Μιχαήλ Άγγελος ζωγράφισε τις μεγάλες νωπογραφίες των τοίχων, για τις οποίες χρειάστηκε να δουλέψει άλλα πέντε χρόνια. Το 1542 εκτελεί τη διακόσμηση, με τοιχογραφίες πάντοτε, της Καπέλλα Παολίνα του Βατικανού, που ήταν η τελευταία ζωγραφική εργασία του. Το 1545 τέλειωσε τον τάφο του πάπα Ιούλιου Β', που οι εργασίες του είχαν διακοπεί για τόσα χρόνια.Απ' τα αγάλματα του τάφου, το σπουδαιότερο είναι ο "Μωυσής" και "Οι δυο σκλάβοι", που βρίσκονται τώρα στο μουσείο του Λούβρου.
Απ' τα λαμπρότερα γλυπτά έργα του είναι κι ο τάφος του Λορέντσο των Μεδίκων, με τα αγάλματα της Αυγής, της Ημέρας, της Εσπέρας και της Νύχτας. Στα γλυπτά του έργα, μια τιτανική θέληση φαίνεται να αγωνίζεται με το τραχύ, βαρύ υλικό.
Όταν κάποτε τον ρώτησαν γιατί έδινε ακόμα και στις γυναίκες και στους αγίους αναστήματα γιγάντων, ο Μιχαήλ Άγγελος λέγεται πως απάντησε ότι αλλιώς θα ήταν ανίκανοι να φέρουν το βάρος της μοίρας τους. Στο τελευταίο έργο του, την "Πιετά", η πέτρα ήταν δυσκολοδούλευτη κι έσπασε, αλλά αλλάζοντας το αρχικό του σχέδιο μπόρεσε να δημιουργήσει ένα έργο του που εκφράζει μια πνευματικότατη θλίψη.
Και στο ζωγραφικό του έργο ο Μιχαήλ Άγγελος δεν ξεχνούσε το γλύπτη. Οι τοιχογραφίες του είναι περισσότερο συνθέσεις αγαλματένιων κορμιών στη ζωγραφική. Οι τεράστιες Σίβυλλές του, οι προφήτες του κι οι μορφές από την ιστορία της δημιουργίας, φαίνονται ν' ανήκουν σε μια φυλή τιτάνων. Ο Μιχαήλ Άγγελος έκανε σοβαρές ανατομικές σπουδές για να μπορέσει να παρουσιάσει το ανθρώπινο σώμα σε κάθε δυνατή στάση. Οι δυνατές και μυώδεις σιλουέτες των ζωγραφικών του συνθέσεων, έχουν μια απίστευτα στέρεη κατασκευή, φοβερή δύναμη και ρεαλισμό, μ' όλο που το περίγραμμά τους είναι απλό και γραμμικό.
Στην τέχνη του Μιχαήλ Άγγελου είναι εξάλλου φανερή η τάση τηςΑναγέννησης, στην επιμονή με την οποία επιδίωκε την ισορροπία και στην ενότητα της σύνθεσης. Σε πολλά απ' τα έργα του είναι φανερό το συμβολικό και θρησκευτικό στοιχείο.
Η λεπτομέρεια του θόλου της Καπέλλα Σιξτίνα, που παρουσιάζει το Θεό και τον Αδάμ, ("Δημιουργία του Ανθρώπου"), έχει πολλά απ' τα στοιχεία της μεγάλης τέχνης του.
Η διάπλαση των δύο κορμιών, η συνθετική ισορροπία των μερών, η ενότητα της καθεμιάς απ' τις δύο αυτές μορφές κι η δραματική δύναμη των χειρονομιών, τοποθετούν τη σύνθεση αυτή ανάμεσα στα ωραιότερα έργα της ιταλικής Αναγέννησης. Μπορούμε ν' αναγνωρίσουμε τη δύναμη του Θεού στη σίγουρη κίνηση του μπράτσου του και την ανθρώπινη αδυναμία στην ατονία του Αδάμ, που, μετά ένα λεπτό, θα δεχτεί τη ζωή απ' το Θεϊκό χέρι, που γίνεται έτσι το εστιακό σημείο όλης της σύνθεσης.
Αντάξιες του γλυπτικού και ζωγραφικού έργου του Μιχαήλ Άγγελου, είναι κι οι αρχιτεκτονικές συλλήψεις του, που έμειναν στα σχέδια οι περισσότερες.ΑΠΟ ΤΟ www.livepedia.gr