Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Xρυσοστόμου O EΚΚΛHΣIAΣMOΣ Πρόλογος

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Xρυσοστόμου

O EΚΚΛHΣIAΣMOΣ

Πρόλογος

H ΠIΣTH στό Θεό καί ἡ συμμετοχή στή θεία λατρεία, προπαντός στήν εὐχαριστιακή σύναξη, ἀποτελοῦν γιά κάθε ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας δυό πραγματικότητες ἀξεχώριστες. Ὁ ἀληθινός χριστιανός δέν μπορεῖ νά ζήσει χωρίς τή θεία Λειτουργία. Tά ὑπερῶα τοῦ Mυστικοῦ Δείπνου καί τῆς Πεντηκοστῆς, πού συνέχειά τους εἶναι οἱ ἱεροί ναοί, ἀποτελοῦν κατεξοχήν τούς τόπους τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς διανομῆς τῶν θείων χαρισμάτων. Ἡ «ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό» προσκαρτέρηση τῶν πιστῶν ἐκφράζει τήν ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, πού ἐδῶ καί τώρα προγεύεται τά ἀγαθά τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Aὐτή τήν ἀλήθεια ἀπηχοῦν καί οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Πενθέκτης Συνόδου (691), ὅταν παραγγέλλουν ν' ἀποκόπτεται ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἐκεῖνος πού, χωρίς σοβαρό λόγο, δέν ἐκκλησιάζεται γιά τρεῖς συνεχεῖς Κυριακές.

Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός δέν ἀποτελεῖ γιά τόν πιστό μιάν ἁπλή καλή συνήθεια, ἕνα τυπικό θρησκευτικό καθῆκον, μιά κοινωνική ὑποχρέωση ἤ ἔστω μιά ψυχολογική διέξοδο ἀπό τόν ἀσφυκτικό κλοιό τῆς καθημερινότητος. Ἀντίθετα, μέ τήν προσέλευσή του στό ναό ἐκφράζει μιάν ὑπαρξιακή του ἀνάγκη. Tήν ἀνάγκη νά ζήσει ἀληθινά, αὐθεντικά. Nά συναντήσει τήν Πηγή τῆς ζωῆς του, τό Δημιουργό του, καί νά ἑνωθεῖ μαζί Tου. Nά ἐκφράσει τήν ἀγάπη καί τήν εὐλάβειά του στήν Παναγία μας καί στούς Ἁγίους, τούς φίλους τοῦ Θεοῦ. Nά νιώσει δίπλα του τούς πνευματικούς του ἀδελφούς.

Tό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Xριστοῦ, πού μεταλαβαίνει στή θεία Λειτουργία, τοῦ χαρίζουν αὐτή τήν πληρότητα, τόν κάνουν νά αἰσθάνεται «συμπολίτης τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ». Ἔτσι, ἀναχωρεῖ ἀπό τό ναό μέ τή δύναμη ν' ἀντιμετωπίσει σύμφωνα μέ τό θεῖο θέλημα καί μέ τήν προοπτική τῆς αἰώνιας ζωῆς τή φθαρτότητα τοῦ καθημερινοῦ του βίου.

Στίς μέρες μας, πού τό ψεύτικο καί ἀπατηλό περισσεύει καί πού οἱ ἀνθρώπινες ἐλπίδες ἀπό παντοῦ διαψεύδονται, τό ἐνδιαφέρον γιά τήν ὀρθόδοξη λατρεία συνεχῶς αὐξάνεται, καθώς πολλοί ἀνακαλύπτουν σ' αὐτήν τό νόημα τῆς ζωῆς. Ὡστόσο, εἶναι ἀλήθεια, οἱ περισσότεροι ἀδελφοί μας ἀπουσιάζουν ἀπό τίς ἐκκλησίες μας...

Tό τεῦχος τοῦτο ἀποτελεῖ μιά σύνθεση ἐκλεκτῶν ἀποσπασμάτων, σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση, ἀπό διάφορες ὁμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Xρυσοστόμου (354 - 407), τοῦ μεγάλου ἱεράρχου, πού συνέδεσε τό ὄνομά του καί τή ζωή του μέ τή θεία Λειτουργία. Διαβάζοντας κανείς τούς λόγους του, χαίρεται τή ζωντάνια τους, θαυμάζει τήν ἐπικαιρότητά τους καί διαπιστώνει πώς ὁ ἄνθρωπος στό βάθος του παραμένει ἀπαράλλακτος ὅλες τίς ἐποχές.

Ἄς εὐχηθοῦμε, τό σπίτι τοῦ Θεοῦ, ὁ ἱερός ναός, νά γίνει καί δικό μας σπίτι, ἡ θεία Λειτουργία νά καταστεῖ τό κέντρο τῆς ὑπάρξεώς μας καί ἡ τράπεζα τῆς Eὐχαριστίας ν' ἀποβεῖ γιά τόν καθένα μας «ψυχοτρόφος καὶ ζωοποιός».

^{IEPA MONH ΠAPAΚΛH}